Als de planeet geologisch / vulkanisch actief is, zijn hydrothermische openingen een manier waarop voedingsstoffen, in de vorm van mineralen en chemicaliën, de oceaan kunnen binnendringen.

Bepaalde soorten bacteriën kunnen de mineralen opnemen en dergelijke bacteriën vormen de basis van een voedselketen. Ook kan de warmte van het hete water energie geven aan levensvormen.

Op een oceaanplaneet kunnen voedingsstoffen afkomstig zijn uit de ruimte of van de bodem van de oceaan, waar ze via verschillende processen uit de korst kunnen lekken, misschien met behulp van onderzeese vulkanen of hydrotermale openingen als de planeet geologisch actief is. Dit laatste is waarschijnlijk het geval, want als je ervan uitgaat dat je water oceanen bedoelt, om zoveel water op de juiste temperatuur te hebben om het vloeibaar te houden, zal de planeet hoogstwaarschijnlijk een superaarde zijn die in een baan om een ​​kleine ster draait. , zoals Kepler-22b

Zulke grote planeten zullen hoogstwaarschijnlijk langzaam genoeg afkoelen om miljarden jaren aan vulkanische en tektonische activiteit te bieden.

Uit de oceanen van de aarde weten we echter dat de biologisch meest productieve gebieden in verband worden gebracht met landmassa's, omdat ze opwelling afdwingen en vanwege de voedingsstoffen die rivieren en winden ervan afvoeren. Dus misschien meer dan de oorspronkelijke bron van de voedingsstoffen, moeten we erachter komen hoe die voedingsstoffen zullen circuleren om het leven in stand te houden: in een oceaanwereld zou de productiviteit worden beperkt door de kracht van de verticale oceaanstromingen, die voedingsstoffen van de bodem van de oceaan naar ondiepe wateren zouden kunnen brengen. zonlicht is de grootste energiebron van de planeet.

Op een gegeven moment waren de oceaanwerelden dat niet Het zijn zeer goede kandidaten om leven te huisvesten, maar nu ziet het er naar uit dat dit misschien niet het geval is: vanwege het snel oplossen van chemische gradiënten op een oceaan. De leidende theorie voor het ontstaan ​​van leven is die van de " warme kleine vijver", een omgeving die niet zou bestaan ​​op een oceaanplaneet.

Een ander probleem waarmee het leven op superaarde oceaanwerelden wordt geconfronteerd, is dat met de druk die op de bodem van de oceaan wordt aangetroffen, de oceaanbodem waarschijnlijk bedekt zal raken met HDA, een dichte vorm van waterijs. Een laag creëren die de uitwisseling van chemische verbindingen en warmte tussen de korst / mantel en de oceaan bemoeilijkt, waardoor de vorming en duurzaamheid van leven wordt belemmerd. Aan de andere kant, als dergelijke planeten in een baan om een ​​kleine ster draaien, zullen ze voldoende tijd hebben om leven te vormen, aangezien kleine sterren veel langer leven.

Dus naast de vraag of een oceaanwereld leven kan ondersteunen, het is ook interessant om te vragen of er waarschijnlijk leven zal ontstaan ​​in dergelijke werelden.

Het is mogelijk dat het leven in dergelijke werelden beperkt is tot hydrotermale ventilatieopeningen, maar op basis van uw vraag neem ik aan dat u nadenkt over de mogelijkheid van een oceaan vol leven, zoals die op aarde.