De meeste van deze ⁴⁰ Ar vindt zijn weg naar de atmosfeer op twee manieren. Ten eerste, aangezien het grootste deel van de K geconcentreerd is in de continentale korst, hebben vulkaanuitbarstingen op de continenten gedurende de geologische tijd Ar geconcentreerd in de atmosfeer. Omdat het te zwaar en inert is om bij enige merkbare methode te verminderen, heeft het een lange verblijftijd. Ten tweede laat vulkanisme op mid-oceanische ruggen Ar vrij in de oceaan en vervolgens in de atmosfeer. De huidige gecombineerde snelheid van deze vulkanische gebeurtenissen is ~ 2,2 × 10 ⁹ gram / jaar.

Zoals de vorige respondent opmerkte, vormt de continentale korst een groot reservoir met kalium. Veel hiervan heeft de vorm van veldspaat. Mijn antwoord betreft voornamelijk deze bron van continentale korst. Om in de atmosfeer te komen, moet argon geproduceerd door het verval van ⁴⁰ K in het kristalrooster eerst ofwel uit de structuur diffunderen ofwel vrijkomen tijdens minerale verandering. Argon komt vrij door verwering van kaliumveldspaat tot kleimineralen. Dit kan gebeuren in het nabije oppervlakte-milieu of op grotere diepte door hydrothermische verandering of door diep circulerend grondwater. Afhankelijk van uw perspectief is dit vrijgekomen argon niet langer 'gevangen', hoewel er een concentratiegradiënt naar de atmosfeer zal zijn (er is bijvoorbeeld een opbouw van ⁴⁰ Ar in het Great Artesian Basin in centraal Australië ). Er is niet per se vulkanische activiteit voor nodig om argon in de atmosfeer vrij te geven. Om Graham te citeren, DW (2002) Noble Gas Isotope Geochemistry of MORBs and OIBs in Noble Gases in Geochemistry and Cosmochemistry Reviews in Mineralogy & Geochemistry V. 47:

"Transport of [ ^{40 sup > Ar] naar de atmosfeer omvat vulkanische ontgassing, hydrothermische circulatie door de korst en erosie van continentale korst ... "}