De werkelijk gereflecteerde kleur van een wolk verandert niet van wit tenzij er sprake is van ernstige vervuiling, zoals stof uit de Sahara, roet door bosbranden of industriële emissies. Geen van deze produceert een blauwe kleur, dus de vraag wordt echt 'welk gereflecteerd licht ziet er blauw uit', en dat is een functie van de kijkrichting (naar of weg van de zon), de perceptie van kleur van het onderwerp (wat verrassend genoeg kan zijn). misleidend), en hoeveel atmosferische blauwe achtergrondverstrooiing de wolk reflecteert. Dit laatste is verantwoordelijk voor het grootste deel van de 'blauwe wolk' die we zien.

De wolk is van nature wit / grijs (het zijn heldere waterdruppels). Het wordt in de schaduw gesteld van het rode licht naar het westen, maar blootgesteld aan het blauwe licht van de rest van de (schijnbaar overwegend heldere) lucht, dus het wordt meestal verlicht met blauw licht , en dat is wat het zal weerspiegelen.

Zoals een ander antwoord al opmerkte, zijn er ook perceptuele effecten. Je ogen zijn geen kleurmeters; leg een grijs voorwerp naast een oranje vlak, en het ziet er blauwachtig uit. Op een foto is het effect mogelijk minder uitgesproken; daarom ziet de foto er voor jou "vervaagd" uit in vergelijking met je geheugen.

De kleur van een wolk hangt voornamelijk af van de kleur van het licht dat hij ontvangt. De natuurlijke lichtbron van de aarde is de zon die voor 'wit' licht zorgt. Wit licht combineert alle kleuren in het 'zichtbare spectrum', het kleurenbereik dat we kunnen zien.

Elke kleur in het zichtbare spectrum vertegenwoordigt elektromagnetische golven van verschillende lengtes. De kleuren veranderen naarmate de golflengte toeneemt van violet naar indigo naar blauw, groen, geel, oranje, rood en dieprood.

Zichtbaar licht is slechts een klein deel van het volledige elektromagnetische spectrum. neemt toe, de energie neemt af. Dit betekent dat de lichtgolven waaruit viooltjes, indigo en blauw bestaan, hogere energieniveaus hebben dan geel, oranje en rood.

Een manier om de kleuren van zonlicht te zien is door het gebruik van een prisma. De snelheid van het licht neemt iets af naarmate het in het prisma beweegt, waardoor het licht buigt. Dit heet refractie. De mate van breking varieert met het energieniveau van elke golf.